رسانه‌های اجتماعی و بازاریابی سیاسی(رویکردها و تجربه‌ها)

مترجم و گردآورنده: حسن فارسی

انتشارات: جهاد دانشگاهی

تاریخ انتشار: ۱۴۰۰

مترجم در مقدمه کتاب با اشاره به اهمیت دو مفهوم بازاریابی سیاسی و رسانه‌های اجتماعی در دنیای ارتباطی امروز، آنها را به عنوان یک ضرورت و جزیی از زیست سیاسی به حساب می‌آورد و رشد قابل توجه کتب و مقالات این موضوعات را نشانه‌ای برای آینده پررونق آنها تلقی می‌کند. مترجم در این کتاب، هفت مقاله که به ارتباط نزدیک بازاریابی سیاسی و رسانه‌های اجتماعی در انتخابات کشورهای مختلف پرداخته‌اند را گردآوری کرده است.

مقاله اول به بازنگری رابطه میان بازاریابی سیاسی و ارتباطات سیاسی بر اساس تعاریف اولیه و نظرات اندیشمندان بزرگ این حوزه‌ها می‌پردازد. همچنین برخی ویژگی‌های منحصربه‌فرد بازاریابی سیاسی نیز برشمرده می‌شود. در انتهای این مقاله، به نگرانی برخی پژوهشگران از غلبه تجربه انگلو-آمریکایی در ادبیات نظری و تجربیات عملی بازاریابی سیاسی اشاره می‌شود. مقاله دوم به تبیین جایگاه کلان‌داده‌ها در انتخابات و بازاریابی سیاسی می‌پردازد. این مقاله ابتدا به صورت اجمالی رقابت‌های انتخاباتی آمریکا از دهه۱۹۵۰ تا انتخابات سال۲۰۱۶ و پیروزی ترامپ مرور می‌کند و پس از بررسی اهمیت داده‌های کلان و به‌کارگیری آنها در رقابت‌های انتخاباتی، بدین نتیجه می‌رسد که شناخت ظرفیت‌های کلان‌داده‌ها و کاربرد گسترده آنها در رقابت‌های انتخاباتی تبدیل به رویکردی جهانی خواهد شد.

مقاله سوم به بررسی رسانه‌های اجتماعی به عنوان بستری فراگیر در بازاریابی سیاسی اختصاص دارد. در این مقاله، به مرور پیشینه نظری کاربرد رسانه‌های اجتماعی در رقابت‌های انتخاباتی پرداخته شده و مشخصاً پیروزی اوباما در انتخابات سال۲۰۰۸ آمریکا و برگزیت(خروج انگلیس از اتحادیه اروپا) را مثال‌های خوبی از این موضوع تلقی می‌کند. چهارمین مقاله کاربرد رسانه‌های اجتماعی در انتخابات سال۲۰۱۸ مالزی را بررسی می‌کند. این انتخابات که به واسطه شدت رقابت و چالش‌ها از سوی کارشناسان، انتخابات مادر و نبرد سلطنتی نام گرفته است تجربیات غنی‌ای را از کمپین‌ها در انتخابات محلی مالزی پیش روی خوانندگان قرار می‌دهد. مقاله پنجم با هدف توسعه چارچوبی برای استفاده از رسانه‌های اجتماعی در فعالیت‌های سیاسی کشور آفریقای جنوبی به نگارش درآمده است. در این مقاله به ایجاد حوزه‌های گفتگویی جدید میان سیاستمداران و احزاب سیاسی و رأی‌دهندگان این کشور با هدف افزایش مشارکت سیاسی به وسیله رسانه‌های اجتماعی و فناوری‌های تلفن همراه اشاره می‌شود. ششمین مقاله به انتخابات محلی ترکیه در سال۲۰۱۴ و چگونگی افزایش اقبال عمومی به رسانه‌های اجتماعی در فعالیت‌های سیاسی اختصاص دارد. نویسندگان این مقاله همچنین به تحلیل داده‌های رفتاری شهروندان ترکیه در انتخابات مذکور پرداخته‌اند. هفتمین و آخرین مقاله این کتاب، انتخابات سال۲۰۱۶ آمریکا و راهبردهای انتخاباتی هر دو حزب دموکرات و جمهوری‌خواه را بر بستر رسانه‌های اجتماعی بررسی می‌کند.